Güneş aceleyle çıkarken koltuğa geri oturup Zelal’i bekledim. Dudaklarıma bulaşan ruju sildim ama boynumdaki ruja bilerek karışmadım. Eminim ki fark edecek ve o zaman benim oyunum başlayacak.
Onu beklerken sürekli aklımda onun söyledikleri vardı. Bu kız gerçekten bana bu kadar kapılmış olabilir mi?
Peki bu niye bu kadar umrumda? Saçmalama Yağız, onun gibi bir sürtükle aşk yaşayacak değilsin. Güneş söylemese de ben zaten onun hayatında olan biten her şeyi araştırıp öğrenmiştim. Okan’la ilgili kısmı da kendisi anlatmıştı.
Zelal geldiğinde yüzünde güller açıyordu. O kadar güzel görünüyordu ki gülüşünde bile ışıltı vardı.
Koşarak boynuma atladı. “Yaaa seni çok özledim, şöyle biraz durda kokunu içime çekeyim.”
“Hemen sevişelim dersin sanmıştım.”
“İyileşiyorum dedim. Aklıma zorla böyle
