~Elvan~
Yemek yiyip evin işini görmeye başladığımda Roza, bir adam ve kadınla çıkagelmişti. Anam onları içeriye buyur ettiğinde Roza, hiç konuşmadı. Anama bile bakmıyordu. Ruhu çekilmiş gibiydi. Sebebini merak ettiğimden anamın yanına oturup isminin Hidayet olan adamın ya da Gülsüm denilen kadının buraya geliş sebeplerini demelerini beklemiştim.
“Kötü bir şey yok değil mi?” diye tedirginlikle sual eden anamla, adam konuşmaya başladı.
“Roza, bundan sonra burada evinde kalacak! Konağa gelmesine gerek yok!” demesiyle hayrrt ederken “Ne?” dedim.
“Roza, Haşimoğulları'nın gelini değil artık!”
Gülsüm’ün dediğiyle sevinmeye başlamıştım.
“Ne dersiniz? Kim bunu der!?” diye telaşla soran anamla keyifle diyeceklerini bekledim.
“Rezvan Ağa, bugün yarın hakkın rahmetine kavuşacak! Kızınız
