ZİYAN

7. Bölüm: Karar

~Berfin~

Konakta Rezvan'ın gelmesini beklesem de gelmemişti. Anam da dayımla ne olacağını konuştuktan sonra beni alıp evimize dönmüştük. Bir gözüm kapıda olsa da Ezo'dan da haber gelmeyince Rezvan'ın konağa dönmeyeceğini anlamıştım. Sabah olduğundaysa dayımdan gelen haberle babam ve anamla birlikte konağa gelmiştim.

Ağaların bu kadar erken toplanacağından haberim yoktu. Zaten de en yakın da olanlar çıkıp gelmişti. Amma önceliğim Rezvan'a ninemin kararından haberdar etmek olduğundan bu meseleyi sonraya bırakıp anama Rezvan’la konuşmam gerektiğini söylemişti. Anam, Zayan hakkında konuşacağımı zannedip karışmamı söylese de başka bir şey diyeceğimi söyleyip yanından kalkmıştım.

Rezvan’ın kaldığı odaya geldiğimde Hakit, odadan çıkıyordu. Odada kimse kalmadığını Hakit’ten öğrenince de odaya girdim. Rezvan, döşeğe oturmuş gözleri yerdeyken biraz sonra ağalarla olacak konuşmayı düşündüğü belliydi.

“Rezvan Ağa!” diye seslenip başımı önüme eğdim.

“Ne oldu?” diye gelen sesle bir adım yaklaşıp “Sana demem gereken mühim bir mesele vardır!” dedim.

Başımı kaldırıp yüzüne baktığımda başını salladı. Aldığım onayla başımı çevirip kapıya baktım. Kapı açık olduğu için yanına yaklaştım. Aramıza mesafe bırakıp yere oturdum. Başımı geri önüme indirdim.

“Söyle.”

Lafa ne diye başlayacağımı bilmediğimden gözümü yumup “Dün, ninemi konuşurken duydum!” dedim.

“Ne duydun?” diye sertçe sorduğunda gözümü açıp başımı kaldırdım.

“Evlenmeyi kabul etmediğinden ninem, canını alacak!”

Simasında değişiklik meydana gelmezken Ezo’nun dediğinin doğru olduğunu anladım.

“Canını alacağını demesine rağmen evlenmeyi kabul etmedin mi?”

Elini susmam için havaya kaldırınca sustum.

“Düşünmen gereken mesele değildir.”

Başımı hayır manasında salladım.

“Ne diye evlenmezsin?” dememle çehresini yere indirmesiyle hiddetlendiğini anladım amma nedeni neyse söylemesi gerekirdi. Düşman kızı olsa da, sevdiği olduğunu bilinse en azından ahalinin ağzı kapanırdı.

“Çıkan hiçbir lafa inanmam! Amma canından geçecek kadar...”

Lafımı devam ettiremeden “Çık!” diye bağırmasıyla sustum.

İkimizden de ses çıkmadan yerimizde dururken gözümden akan yaşı sildim.

“Bir daha ağlama!” diye uyarmasıyla bir şey demedim.

“Rezvan, sana bir şey olsun istemem!”

Kafamı kaldırıp yüzüne baksam da gözleri yerdeydi.

“Şimdiye dek tek bir kötülüğünü görmedim. Kime ne hakkettiyse onu verdin! Amma sen bu ölüm emrini hakketmiyorsun!”

Gözlerini yerden kaldırıp bana baktığında “Bana bir şey olmaz!” dese de olacak, biliyordum. Ninem, karar verdiyse canını almadan durmayacaktı. O da bunu biliyordu.

“Bir defa, iki defa, üç defa kurtuldun. Sonra ne olacak?”

Cevap olarak odadan çıkmamı işaret edince kabul etmedim.

“Seni düşünmen gereken tek mesele senle çocuklarındır!” diye son sözünü dercesine konuşup elindeki tespihten bir boncuğu parmaklarının arasında sıkıştırdı.

“Zayan, o kızı kuma almayacak! Buna müsaade etmeyeceğim! Senin edeceğin tek şey; kumaya razı olmadığını tekrar demendir!” demesiyle başımı salladım.

“Zayan, bu kızı almaz başka kızı alır!” dememle sert bakışları beni buldu.

“Ninem bile üzerime kuma gelmesine razıyken Zayan, eninde sonunda birini üzerime kuma diye alır!” diye acıyla konuştum.

“Berfin!” diye kızmasıyla gözümden akan yaşı sildim.

“Bu sebeple bana ne olacağını düşünme. Kendini düşün ve ninem, canını almadan Ezo’yla evlenmeyi kabul ettiğini de! Kendimi kurtaramıyorum bari sen kendini kurtar!”

“Çık!” diye bağırıp kapıyı işaret etmesiyle ayağa kalktım. Başımı öne eğip “Lafımda haddimi aştıysam affet! Lâkin üzerime kuma gelecek. Zira sen de bilirsin ki, Zayan ne olursa olsun vazgeçmeyecek! Benim kaderim karayken senin ki öyle olmasın!” dedim ve geri geri giderek kapıya vardım. Arkamı dönüp odadan çıktığımda derin bir nefes aldım.

“Rabbim, Rezvan’ın kalbine Ezo’nun muhabbetini koy. Koy ki, canından olmasın.”

★★•★★

Bir saat kadar avluda toplanan ağalar yerlerine buyur edilirken Berfin de, Ezo’yla birlikte mutfağın penceresinde toplantıyı izliyorlardı. Ezo'nun eli yüreğinde korkuyla beklerken artık neye üzüleceğine şaşırmıştı. Bir yandan Pirê Zeman’ın ölüm emri, bir yandan da Zayan meselesi!

“Rezvan Ağa!” diye yüksek sesle konuşan Zayan’ın sesi duyulsa da Zayan, görüş alanına denk düşmediğinden Berfin ve Ezo, Zayan’ı görmüyorlardı.

Rezvan Ağa, gözlerini bakır bardaktan çekip kasıla kasıla kendisine doğru gelen Zayan’a gözlerini dikti.

Zayan, babası Hayri Ağa’yla birlikte Rezvan Ağa’nın önüne geldiklerinde Hayri Ağa, yerine otursa da Zayan, gözlerini Rezvan Ağa’dan ayırmıyordu.

Pirê Zeman’ın Rezvan Ağa’nın ölüm emrini verdiğini Ezo’nun babası Halil Ağa’dan öğrenmişti.

Ezo’nun babası Halil Ağa’yla Zayan’ın babası Hayri Ağa, çocukluk arkadaşı olduklarından aralarından su sızmazdı. Hayri Ağa, Halil Ağa sayesinde Rezvan Ağa’nın konağında neler olur neler biter ânında haberi olurdu. Kendisini alakadar eden olaylarda da ona göre hareket ederdi.

Zayan, ellerini arkasına verip “Bugün, dün bana yapılan edepsizliği, yapıldığı gibi iade etme günümdür!” dedi.

Ağalar, Zayan’ı onaylarcasına başlarını sallarken Rezvan Ağa, konuşmadan Zayan'a bakıyordu. Zayan, Rezvan Ağa’nın tepki vermemesiyle keyiflenirken geçip babasının yanına oturdu.

Rezvan Ağa, elini öne doğru açıp konuşmaları için buyur etti. İlk önce olaya şahit olan ağalardan Halit Ağa, gördüklerini ağalara eksiksiz bir şekilde anlattı. Halit Ağa, konuştukça ağalar, Rezvan Ağa’yı onaylamayan sesler çıkarırken Rezvan Ağa, sakinlikle bekliyordu.

Halit Ağa, anlatacaklarını bitirdikten sonra “Rezvan Ağa’yı anlarım. Berfin’in üzerine kuma gelsin istemez amma bu ettiği doğru değildir! Zira Berfin, Zayan’a erkek çocuk vermemiştir!” diye sözünü tamamlamasıyla Zayan, yerinde iyice kurulurken; Rezvan Ağa’nın sert bakışları Halit Ağa’yı bulmuştu.

Halit Ağa, bu bakışlarını hedefi olmak istemese de bu defa yanlışın kaynağı Rezvan Ağa olduğunu düşündüğünden sorun etmemeye çalıştı.

O sırada konağın kapısı açıldı ve kapıdan içeriye ilk önce imam Yusuf Ali girdi. Hemen arkasından Hakit gelirken, Rezvan Ağa ayağa kalktı. Ağalar Rezvan Ağa’nın baktığı yere baktıklarında imam Yusuf Ali’yi görünce saygıdan ayağa kalktılar.

İmam Yusuf Ali, dedesinden aldığı fıkıh, tefsir, hadis... dersleriyle Mardin'de sözüne ve ilmine en çok güvenilen din alimiydi.

Rezvan Ağa, Zayan’ın aşiret ağalarını toplayacağını bildiğinden dün, imam Yusuf Ali’nin yanına gitmişti. Aralarında geçen münakaşadan sonra imam Yusuf Ali ve Rezvan Ağa, orta yolda birleşmişlerdir. Şimdi de Rezvan Ağa’nın sözlerini onaylamak için buraya gelmişti.

Rezvan Ağa, yerini imam Yusuf Ali’ye vermek istese de imam Yusuf Ali, kabul etmemişti. Sedirde yerine oturduğunda ağalarda yerine oturmuştu. Zayan, imam Yusuf Ali’nin neden geldiğini merak etse de “Meselimizle seni rahatsız etmeyelim imam Yusuf Ali.” dedi.

“Rahatsız olmam Zayan Ağa. Buyurun.”

Zayan, başını sallarken Rezvan Ağa konuşmaya başladı.

“Meseleyi Halit Ağa, sizlere anlattı. Hepiniz meselenin ne olduğunu bilirsiniz!”

Ağalar başını sallarken Hayri Ağa “Rezvan Ağa, bu ettiğinin telafisi yoktur!” diye sertçe konuşmasıyla Rezvan Ağa’nın bakışları onu bulmuştu.

“Telafi edecek bir şey yoktur Hayri Ağa!” diye net bir sesle konuşmasıyla Zayan, öfkeyle Rezvan Ağa'ya baktı.

“Ne demek yoktur Rezvan!?” diye bağıran Zayan’la Rezvan Ağa, gözlerini ağalara çevirdi.

“Zayan'a erkek evlat için kuma alacaksa Berfin’i boşamasını söyledim! Lâkin kabul etmedi!” dedikten sonra gözlerini Zayan’a dikti.

“Berfin’i boşamadığı gibi kuma almaktan geçmeyeceğini söyledi!”

Zayan, düşmana bakarcasına Rezvan Ağa’ya bakıyordu. Rezvan Ağa’nın her bir sözüyle onu boğazlamak istese de biraz sonra ağaların yanında olacağından sabırla yerinde bekliyordu.

“Kuma olarak isteyeceği yetim kıza da haber yollayıp kuma olmaktan vazgeçmesini söyledim! Lâkin o da kuma olmaktan geçmeyeceğini deyince ben de gerekeni yaptım!”

“Rezvan Ağa, üzerine düşeni yapmışsın lakin Zayan da kendi soyunun devamını düşünmek zorundadır!” diye konuşan Ahran Ağa’yla Rezvan Ağa ona döndü.

“Kimin soyu peygamber Muhammed’in soyundan kıymetli ki, erkek evlat doğurmadı diye kız evlat doğuran karısının üzerine kuma getirsin!?”

Rezvan Ağa’nın söylediğiyle ağalar birbirine bakarken Rezvan Ağa, gözlerini Zayan’a dikmişti.

“Unutmayın ki, peygamber Muhammed’in soyu kızı Fatıma anamızla devam etmiştir!”

Ağalar, bu laf üzerine bir şey diyemezken Zayan, bunu beklemediği için bozguna uğramıştı. İmam Yusuf Ali, konuşmak için müsaade istediğinde Rezvan Ağa, sözü ona bırakıp Hakit’e Berfin’i çağırması için işaret vermiştir.

İmam Yusuf Ali, muhatabı olan Zayan’a gözlerini dikip “Dinimiz, kıblemiz, peygamberimiz birdir değil mi?” diye sordu.

Zayan Ağa, öfkeyle başını sallayıp onayladı.

“Dinimiz kumaya zaruri hususlarda eşinin hakkını gözeterek izin vermiştir! Berfin kızımın hakkı gözetildi mi?”

Zayan’ın dudakları birbirine kilitlenirken İmam Yusuf Ali, sorusunu yeniledi. O sırada Berfin gözüktü.

“İmam Yusuf Ali, müsaade varsa bu suale Berfin yanıt versin!”

İmam Yusuf Ali, gözlerini Berfin’e çevirip sorusunu yeniledi. Berfin, başını öne eğmiş olsa da gür bir sesle “Rızam yok amma sesimi sade Rezvan Ağa duydu!” demesiyle Zayan, öfkeyle gözlerini yumdu.

Berfin bunu söyledikten sonra yanlarından biraz uzaklaşıp kenarda beklemeye başladı. İmam Yusuf Ali, Zayan’a dönüp “Karının rızası yoksa bu evliliğin sana hayır getiremez!” dedi ve ağalara döndü.

“Kız evlat eksiklik değildir. Kız evladı eksik görenin de yüzü karadır!”

Zayan, öfkeden kıpkırmızı olurken imam Yusuf Ali, anlatmaya devam etti. İmam Yusuf Ali’nin sözleriyle dengeler Rezvan Ağa’nın tarafına kayarken Zayan, öfkeden yerine duramaz oldu. İmam Yusuf Ali, söyleyeceklerini bitirince sözü Rezvan Ağa, devraldı.

“Zayan Ağa, Berfin’in rızasını almayıp üstüne boşamayarak kuma getirmekte ısrar etmesiyle Berfin’in hakkına girip zülüm etmiştir! Ben de kanıma edilen zulmün bedelini ödettim!”

“Zayan, Berfin'i çocuklar için boşamak istemedi!” diye oğlunu savunan Hayri Ağa’yla Rezvan Ağa “Berfin'in evlatlarına bakacak kudretimiz olmadığını mı söylersin!” diye cevabını verdi.

“Kendi evlatlarıma bakacak kudretim var amma Berfin’i evlatlarından ayıramayacak kadar da merhametim var!” diye konuşan Zayan'la Rezvan Ağa öfkelense de “Sen kimsin ki, Berfin’e merhamet edeceksin Zayan Ağa!?” diye öfkeyle gürlemesiyle ağalar birbirine bakmaya başladı.

Zayan, öfkeyle dolup taşırken Rezvan Ağa, ayağa kalktı.

“Berfin’den önceki mevkini mi unuttun!?”

Zayan, duyduğu lafla Rezvan Ağa’nın üzerine yürüyecekken Hayri Ağa, oğlunu tuttu.

Cafer Ağa, ayağa kalkıp oğlunun yanına gelirken Rezvan Ağa, oturmasını işaret etti. Rezvan Ağa, ellerini arkasında birleştirip ağalara döndü.

“Diyeceğiniz var mı?”

Ağalar başlarını hayır manasında sallarken Rezvan Ağa, imam Yusuf Ali’ye baktı.

“Kız evladını evlattan saymayana ceza vermek gerekir!”

İmam Yusuf Ali, ayağa kalkıp Rezvan Ağa’nın yanına geldi.

“En büyük ceza Allah katında verilecek!” demesiyle Rezvan Ağa, cevabını almıştı. İmam Yusuf Ali, müsaade isteyip gideceğini belirtince Rezvan Ağa, kalmasını söylese de kabul etmedi. Hakit’e imam Yusuf Ali’ye eşlik edip Saliha’yı çağırmasını söyleyip yerine oturdu.

Rezvan Ağa’nın gözleri imam Yusuf Ali’den ayrılmazken Saliha, elinde Berfin’in kızlarıyla çıkagelmişti. Hemen arkasında da Roza vardı.

Rezvan Ağa’nın emriyle Roza da aşiret toplantısını izlemişti. Rezvan Ağa’nın sesini duydukça korksa da konuşanları duydukça içinde istemsiz bir rahatlama duygusu meydana gelmişti.

Rezvan Ağa, kapıdan çıkıp giden imam Yusuf Ali’den gözlerini çekip Saliha’nın yanındaki Niran ve Ruhan’a baktı. Berfin gibi temiz yüzlü kızları. Gözlerini iki kız çocuğundan çekip ağalara döndü.

“Zayan, kızlarını evlattan saymayıp Allah’ın kelamına, peygamberimizin sünnetine muhalefet olmuştur! Kuma kız da Berfin'i eksik gördüğünü söylemiş! Bunun cezasız kalmaması gerekir!”

Rezvan Ağa, elini evet dercesine havaya kaldırdığında diğer ağalarda elini havaya kaldırmak zorunda kalmıştı. Zayan, okların kendisine dönmesiyle öfkeyle yerinden kalkarken “Rezvan, ölümünü Pirê'ye bırakmayacağım!” diye tehdidini açık açık savurdu.

“Zayan ve kuma olarak isteyeceği kız, Berfin’in kızları Niran ve Ruhan’ın eteğini öpüp başlarına koyacaklar!” diye buyurmasıyla herkes şaşkınlığa uğramıştı...