"Düş peşime."

1008 Kelimeler

Küçük bir bez bebek gibi oturduğum duvar dibinden, önümdeki mikrosavaşı izliyordum. O adam, nereden ve neden geri dönmüştü bilmiyorum ama sevinmedim desem yalan söylemiş olurdum. Birini yere yığmış, diğerini ensesinden eğdiği gibi yüzüne sert diz darbeleri indiriyordu. En son adamın dudaklarını sökecek derecede düz ve sert bir yumruk attıktan sonra yere yığılan adama bakıp, sert bir soluk verdi. Gözleri beni bulduğunda, bir anlık duraksamadan sonra yanıma doğru adımladı. "Hani gidecek yerin vardı?" dedi yaklaşıp, kucağına almak için eğilerek. Bir kolunu dizlerimin altından geçirirken, diğer kolunu sırtıma sarıp vücudumu havaya kaldırıp kucakladı. Kollarımı refleks olarak boynuna doladığımda bir anlık göz göze geldik ve hemen sonra bakışlarını kaçırdı. "Dur,"dedim acıyla yüzümü buruştura

Yeni kullanıcılar için ücretsiz okuma
Uygulamayı indirmek için tara
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Yazar
  • chap_listİçindekiler
  • likeEKLE