Leydi Sydney elbisesinin eteğini iki eliyle zarif bir şekilde tutmuş,kalenin merdivenlerinden ağır adımlarla inerken,kalenin kapısında bekleyen ve ona doğru bakan babasına gülümsedi.
"Günaydın Lordum."diye seslendi en sevimli yüz ifadesiyle."Umarım sizi çok bekletmedim."Tanrı biliyor ya,bu adamı hiç sevmiyordu.Eğer bu kadar zengin olmasa ve asil bir soyadı taşımasa bir dakika bile burada durmazdı.İhtiyar!Bir an önce ölse de,sahip olduğu herşeye kavuşabilse.Ama maalesef ki,adam bir yaban domuzu gibi sağlıklıydı.En ufak bir hastalığı yoktu.Sürekli içmesine rağmen,dayanıklı olan bedeni acaba ne zaman pes edecekti?Gerçi sadece onun ölmesi değil,karısı Venessa nın da ölmesi gerekiyordu.Hiç kimse ile mirasını paylaşmak istemiyordu.Çocukluğunun bir kısmında sefil annesi ile yeterince fakirlik çe
