Bir insan, başka bir insanı ne kadar iyi tanıyabilirdi? Anne babamızı, öz kardeşimizi, kendi doğurduğumuz, büyüttüğümüz çocuğumuzu, arkadaşlarımızı, sevdiğimiz insanı? Aynı yastığa birlikte baş koyduğumuzu eşimizi ne kadar iyi tanıyabilirdik?
Yusuf’la kısa süren beraberliğimizi takiben başımdan geçen ve en az beraberliğimiz kısa süren evliliğimiz, kocamı tanımam için yeterli bir süre miydi?
Abimin evindeki home theatre odasında, Akın abimin makinistliğinde, Buz Devri maratonu başlatmıştık. Koltuğa üçümüz yan yana oturmuş ve ayaklarımızı uzatmıştık. Yolda bira diye konuşsak da Tarık abim bize çikolatalı süt yapıp getirmişti. Çocukken olduğu gibi…
‘’Melahat teyzenin üzümlü kurabiyelerinden yok. Marketten aldığım yulaflı kurabiyeyle idare edeceksin artık.’’ dedi bir de…
Canım abim… Sorsan
