Beni cehennemine alacağını söylerken inanmamıştım ama şimdi buradan bakınca yine kötü niyetlerin peşimi bırakmadığını görerek kararımdan pişman olarak bakışlarımı koyu mavi gözlerinden kaçırdım önümdeki ekmek kırıntılarını döktüğüm masaya indirdim. Köyde kimsenin yan gözle bile bakmadığı bir kızken neden beni burada parçalara ayırmak istiyorlardı? Güzel desen değildim. Dikkat çekecek bir fiziğim bile yoktu. Sakat bacağımla kimse bana bakmazdı!
“Beni anladın mı?” diye üzerime biraz daha alçak sesle tısladığında başımı iki yana salladım. Benim namusum ağza alınacak kadar kıymetsiz değildi ama. “Beni kullanmanıza-”
“Bana yine edebiyat yapma!” diyerek sözümü sertçe kesti. “Madem iş istedin al sana iş! Yer silmek gibi düşün geç!”
Yer silmek gibi mi? Sinirden gözlerim yanarken
