Bitkin bir şekilde yatan kocamın başında oturmuş, gözlerimde endişe dolu bir bakışla ona dikkatlice bakıyordum. Cihan'ın sağlık sorunlarıyla mücadele ettiği bu zorlu dönemde, her anında ona destek olmayı kendime görev edinmiştim. Odada sessizlik hâkimdi ve kalbimde onun acısını görmek beni derinden üzüyordu.
Yorgun gözleri, hastalığın getirdiği ağırlığı taşıyordu. Onu böyle görünce üzülüyordum. Sanırım onun bağırıp çağıran hallerine alıştığım için bu halleri garibime gidiyordu.
Elimi elinin üzerine koyarak, gücümü ona aktarmak istedim. Parmaklarımız birbirine kenetlenmişken, aramızda bir bağ kurulmuş gibi hissettim. Bu basit dokunuşla ona güven ve sevgi dolu bir his vermeye çalışıyordum. Biliyorum, bazen çok sesimi yükseltiyorum, fevri davranıp onu üzüyorum. O beni üzdüğünde gönlümü al
