Sözler zihnimin en ücra köşelerindeki sessizliği bozarken içimdeki kadın bir anda doğruldu ve üzerini çırptı. Kaşları çatıktı ve ne yaptığımı sorguluyordu. Kendimi Alaz'ın annesine rezil etmiştim. Ne diyeceğimi bilemez halde yutkundum.
"Ben..." dediğimde Alaz'ın uyarıcı bakışları beni buldu.
"Geldiğinizi bilmiyordum." dedim gülümsemeye çalışarak. Kadın sıcacık bir gülümsemeyle başını salladı.
"Kusura bakma kızım benim ayıbım. Müsait olacağınızı düşündüm." dedi kadın mahçup bir şekilde sonra da Alaz'a döndü. Başının üst kısmındaki iğneyi eşarbından çıkarırken konuştu.
"Ben odama geçeyim oğlum, siz müsait olunca tanışalım Esila ile." dedikten sonra odadan çıktı. Alaz sinirle bana yürüdüğünde ellerimi temkinli bir şekilde önüme koydum o ise bileklerimi sıkarak tutarken alev almış gözleri
