Beynimin içini esir alan düşünceler o kadar fazlaydı ki, hangisi yanlış hangi doğru ayırt etmekte oldukça zorluk çekiyordum. Eskiden düşünürken mutlaka mantığımı devreye sokardım. Şimdi ise mantığım inatla benden kaçıyordu. Kendime gelmem lazımdı, sağlıklı bir karar vermem için mantıklı düşünmem gerekiyordu. Kim ne diyor demek yerine kendim bir şeyleri çözmem gerekiyordu. Her konuşan insan bana göre nitelikli yalancıydı. Şu an doğru söyleyen kişi Karan'mış gibi geliyordu. Birileri onunla konuşmama engel oluyordu, onu uyutup bana ulaşmasına engel oluyorlardı. Aklıma gelen tek isim bir köşede dururken ikinci isim sinsi sinsi bana yaklaşıyordu.
Bastığım her yerde gözlerimi radar gibi etrafta gezdiriyordum. Sağa sola koşuşturan hemşireler, başını duvara vuran hastalar, kahkaha atan, ağlayan h
