İLKE
Ceyhun'un anlık değişimleri beni gafil avlamıştı. Ben de kendi iç sesimle konuşurken ya da tartışırken böyle mi görünüyordum diye merak ettim. Bir an kaşlarını çatarken diğer an sırıtıyordu. Bu durum kişilik değiştirmesinden çok daha acayip görünüyordu. Birlikte sofrayı hazırlarken biraz daha normale dönmüştü. Sanırım Caner karanlığa falan çekilmişti.
Yemekler yine nefisti. Eğer bir daha doktorluk yapamazsa aşçılık falan yapabilirdi. Elinden her iş geliyordu. Bunun sebebi içinde birden fazla kişi olması mıydı acaba? Bu konuda oldukça araştırma yapmıştım. O kadar tuhaf vakalar vardı ki Ceyhun onların yanında biraz daha masum kalıyordu. Tabi işlediği cinayetleri saymazsak.
“Ellerine sağlık,” dedim suyumdan bir yudum içerken. Bir yandan da şu an gerçekten Ceyhun muydu emin olmaya çal
