Demir'in karşında ezilip büzülüyordum. Bunu yaptığım için çok pişman olmuştum. Oraya gitmemem gerekiyordu. Ne diye Ebru'nun fikrini desteklemiştim ki. Demir son anda bizi bulup o ucube evden çıkarmıştı. Tahmin ettiğim gibi peşimizde korumalar vardı. Evden çıkınca hemen Demir'e haber vermişler Demir de beni aramıştı. Geri dönmeyip içeri girince Demir bulunduğumuz yere gelmişti.
İyi ki de gelmişti. Ne kadar kocama rezil olmuş olsam da bizi hoca kılığında olan sapık adamdan son anda kurtarmıştı. Bazen Demir'in peşimize korumalar takmasına hak veriyordum.
"İkinize de inanamıyorum. Gerçekten mi?" Demir'in hala öfkesi geçmiş değildi. Aklını kaçırmış gibiydi, öfkesi çok büyüktü. "Biri karım biri de kızım. Hala aklım almıyor. Hadi Ebru hamile biraz aklı gitmiş olabilir. Ya sen Ezgi!" karşında
