AŞKSIZ YEMİN

Bir imza bazen aşkı değil, mecburiyeti başlatır. Mardin’in töre kokulu topraklarında, bir Karadeniz kızı kardeşinin günahına kefil oldu. Abisinin sevdiği kızı kaçırması, iki aileyi kanın eşiğine getirdi. Töre “kan” isterdi… ama kader başka bir bedel biçti. Abisi yüzünden tehdit edilince, Alise aşkını değil, adını feda etti. Bir yabancının soyadına mahkûm edildiğinde, kalbi çoktan gömülmüştü. Aşksız, sevgisiz bir evlilik… Ve her suskunluk, bir “yemin” kadar ağırdı. Ama bazı yeminler zamanla çözülür. Ve bazen bir kadın, aşksız başladığı hikâyeyi aşkla bitirir. **** Aslı yanında Yavuz ve Çetin konağın kapısından içeri girerken kaşları çatık içleri tıpkı fırtına gibiydi. Avlunun ortasına geldiklerinde kadın “Alise. Alise hadi kızım gidiyoruz.” diye bağırdı. Mutfaktan çalışanlar, salondan evin büyükleri avluya çıktı. Aslı onları görmüyordu bile çünkü tek istediği kardeşini alıp gitmekti. Merdivenleri koşarak inen ve üzerinde deniz mavisi bir elbise olan kızın saçları ıslaktı. “Abla.” Kollarını açan Aslı onu sıkıca sararken saçlarına dudaklarını bastırdı. Geri çekildiğinde ise gözlerine bakıp yanaklarını avuçladı. “Hadi, gidiyoruz.” Elinde tesbih olan ve alnının ortasında dövme bulunan kadın “O bizim gelinimizdir. Heç bir yere götüremezsin.” derken gözlerini kısan Aslı sinirle soludu. “O sizin gelininiz olamaz. Mal değil benim kardeşim. Hiçbir şeyin karşılığı olarak birine verilemez. Anladınız mı?” O sırada az önce genç kızın indiği merdivenleri inen kalıplı, üzerinde siyah kumaş pantolon, beyaz gömlek ve yelek bulunan saçları gibi gözleri de kömür karası olan adamın sözleri ateş gibi düştü hepsinin üzerine. “Ben alırım.” Yavuz, kaşlarını çatıp adama bakarken omuzları dikleştir. “Alise bizimle geliyor. Burada bırakmayacağız.” Elini arkasında bağlamış olan adam adım adım yaklaştı ve hemen Alise’nin arkasında durdu. Kendinden emin duruşu belki Aslı ve diğerlerine etki etmiyordu ama tanıyanı hizaya sokuyordu. “O sizinle gelmeyecek. Kendisi benim hem Allah katında hem de yasalar önünde karım. Karımı size verecek kadar geniş mideli de değilim. O Mihail denen it bacımı kaçırırken düşünecekti. Şimdi buraya gelip olay çıkarmanız yersiz ve gereksiz.” Aslı delirmek üzereydi. Alise'ye bakıp “Kızım bunlar ne diyor? Yüzüme bak güzelim hadi. Sen, sen bu adamla.” dedi ama devamı gelemeden üst katın koridorundan zılgıtlar yükseldi. Evin büyük gelini gür bir sesle zılgıt çekerken yaşlı kadın göğsünü kabarttı. Oğlu nikahına aldığı bu kızı koynuna da almıştı. Çetin “Neler oluyor?” dediğinde yaşlı kadın cevap verdi. “Şu oluyor, bu kız her anlamda benim oğlumun karısı bu evin gelini. Bu zılgıtlar çarşaftaki kanın şerefine.” Alise bakışlarını kaçırdı. Sertçe yutkunurken yanakları ateş parçasına dönmüştü. Göz ucuyla adama bakarken yaprak gibi titriyordu. Aslı ise şoka girmişti. Yavuz ile Çetin birbirine bakarken ellerini yeniden kardeşinin yanaklarına koyup başını başına yaslayan kadın “Ne yaptın ne Alise? O adamla, sen. Kahretsin ne yaptın kızım sen?” diyerek dolan gözlerinden yaşların süzülmesine izin verdi. Genç kız da ağlıyordu. “Ben artık kocamın yanındayım abla. Lütfen kendini benim için yorma hırpalama. Abime de söyle mutlu olsunlar. Gereken neyse ben yaptım. Herkesi korudum.” Hafif hafif başını kızın başına vuran Aslı “Abla olan benden kızım. Seni, sizi koruması gereken bendim. Bunca sene ben korudum. Yine korurdum. Neden yaktın kendini? Niye ateş düşürdün ciğerimize?” diyor sesi titrese de omuzları sarsılmamak için kasılıyordu. “Olsun ablam. Bu defa da ben korudum. Şimdi yalvarırım gidin. Size bir şey olmasına dayanamam.” Geri çekilen Aslı sertçe yutkundu. Genç kızın gözlerine baktığında yüreği sızladı. Ama yanaklarını hızla silip kendine gelmesi saniyeler içinde oldu. Ona bakan konak ahalisine baktığında sesi netti. Sertti. Kararlıydı. “Benim kız kardeşim madem burada kalacak. O zaman bende ablası olarak elimi üzerinden asla çekmeyeceğim. Madem onu buna mecbur bıraktınız bende gereken neyse onu yaparım. Burada hemen sizin karşınızdan bir ev konak artık her ne haltsa alıyoruz. Beş ay Hopa’daysam üç ay buradayım. Kimsenin kardeşimi ezmesine eziyet etmesine müsaade etmem. Olur da sizin yüzünüzden göz yaşı akar canı yanar işte o zaman kurak topraklarınıza Karadeniz’i taşırır getiririm. Suyun altında kalırsınız.” Çetin de ona katıldı. “Sizin aşiretiniz bizim tek bir damarımıza işlemez. Kızımıza laf edenin canını sıkanın iflahını sıkarız.” Yavuz ise “Alise benim kardeşim değil kızım gibidir. Kızımın saçının teli sizin yüzünüzden koparsa şu konağı başınıza yıkar her bir taşını itina ile kuma çeviririm.” dediğinde karısının hemen yanındaydı. Alise’nin kocası Hamza Renas ise gözlerini kısmış öylece bakıyordu. Anlaşılan sular durulmayacak fırtına denizi kudurtacak kabına sığmıyormuş gibi taşıracaktı. 2026 DA SİZLERLE OLACAK. İSİMLER TANIDIK GELDİ DEĞİL Mİ? İŞTE ESAS SÜPRRİZ VE BOMDA BURADA DEMEKTİR. SEVİYORUM SİZİ