Rüyamda gördüğüm o kilise avlusu… İlk başta yalnızca karanlık bir siluetti, şekilsiz, uğursuz bir boşluk. Ama her nefeste, her göz kırpışında, ayrıntılar yavaş yavaş ortaya çıkmıştı: yosun tutmuş, rutubetten yeşile çalan taşlar… Ay ışığında ıslaklığı parlayan toprak… Rüzgârın taşıdığı keskin, metalik bir koku—kanın kokusu.
İlk gördüğümde bunun yalnızca bir düş olduğunu sanmıştım. Ama içimde bir yer, daha o an bunun basit bir hayal olmadığını biliyordu. Şimdi ise her şey keskin bir netlikteydi. Bu, benim zihnimin ürünü değildi; Leonard beni, uykumun derinliklerinden çekip buraya getirmişti.
Kabuslarım, onun ellerinde birer ip gibi kullanılmıştı. Uykunun karanlık suyuna her daldığımda, o çoktan orada bekliyordu. Leonard Solvain, diğer vampirler gibi avlarını bıraktığı fiziksel izlerle bulm
