26.Bölüm: Sığınak ve İtiraflar
Deponun içindeki geçici oda soğuk ve ruhsuzdu. Beton zemin, çelik raflar ve tek bir yer yatağı. Havada toz ve yağ kokusu vardı. Ancak Demir'in kolları, Yazgı için bu kasvetli yerdeki tek sıcaklık ve güven kaynağıydı. Gözyaşları dinmişti, ama hıçkırıkları onun göğsüne vurmaya devam ediyordu. Demir, sırtını okşayarak onu sakinleştirdi, mırıltılar çıkarıyordu; askeri disiplinle örtülmüş, şefkat dolu garip bir ninni.
"Buradayım," diye tekrarlıyordu alçak sesle. "Güvendesin."
Sonunda, Yazgı'nın titremesi durdu. Yavaşça başını kaldırdı, gözleri şiş ve kırmızı, yüzünde kuruyan yaş izleri vardı. "Özür dilerim," diye fısıldadı, sesi kısık.
"Özür dileme," diye cevapladı Demir, elini yanağından çekmeden. "Asla özür dileme."
Kapıda hafif bir gıcırtı duyuldu. Kaya, b
