Geçmişimin üzerine yağmur yağsa, alıp götürür müydü tüm korkularımı?
Üzerimden sel geçsin istedim, eskiye dair hiçbir şeyin kalmayacağı kadar kuvvetli bir sel. Önce dudaklarımdan yitip gitti gülümsemelerim, bu başlangıçtı. Sonunu bulamıyordum. Sabahına uyanmak istemediğim bir akşamı geride bıraktım. Ev sessizdi. Hem de olmasını istemediğim kadar sessiz...
Kendimi yaprak gibi hissediyordum. Bir rüzgâra kapıldım, üzerimden insanlar geçti, fırtınalar esti ve artık parçalara bölündüm. Kendimi toparlayabilmem için ya geldiğim yolları geri gidecektim ya da sonraki mevsimi bekleyecektim. Ancak olduğum yerde durmaktan başka şey yapmıyordum. Buralardan uzaklaşmak, beynimi zift gibi karartan sorulardan kaçmak istiyordum.
Olmuyordu.
Melih'in toparladığım kıyafetlerine bakarken iç çektim. Gidiyord
