AŞKIN KARANLIK YÜZÜ

Nazlı , ofisinin camından dışarıya bakarken , hayatının her şeyinin mükemmel olduğunu düşünüyordü . İş hayatında büyük bir başarıya ulaşmıştı . Genç yaşına rağmen , şirketindeki en önemli projeleri yöneten , pratik zekâsı ve azmiyle tanınan bir kadındı . Ancak , içsel bir boşluk vardı . Kendine ait bir hayat kurmayı başaramamıştı . Ailesiyle olan ilişkisinde , işinin gereklilikleri yüzünden mesafeler oluşmuştu . Arkadaşları O kadar azdı ki , onlarla vakit geçirmeyi unutmuştu . Bu gece , bir iş yemeği için gitmek üzere evinden çıkarken , derin bir nefes aldı .Dolaptan çıkardığı dekolteli kıyafetini üzerine giydi . Hafif bir makyaj yaptıktan sonra kendine şans getiren kolyesini taktı . Kendine bir süreliğine de olsa rahatlama fırsatı vermeliydi . Her şeyin kontrol altında olduğu düşüncesiyle rahatlayacak bir şeyler yapmalıydı . Oysa , karşısına çıkacak adamın hayatını ne kadar değiştireceğini o an bilmiyordu . Yemekte, konuştuğu iş ortaklarıyla iş meselelerini konuşurken , gece boyunca bir tek adamı fark etti : Mehmet 'i . Yalnızca odanın köşesinde tek başına oturuyor , sessizce etrafı gözlemliyordu . Etrafındaki herkesle hızlıca sohbet ederken , onun bir adım geri durması garipti . Yüksek sesle kahkahalar atan kalabalıktan , mehmet’in serinkanlı duruşu dikkat çekiciydi . Ama Nazlı , onunla ilgili içinde garip bir şey hissetmeye başlamıştı . Gözleri , başka hiçbir şey gibi değildi . Mehmet , dikkatli bir şekilde nazlı’nın bakışlarını fark etti . Nazlı'nın hafifçe kırmızılaşan yüzüyle göz göze gelmesi , içindeki bir duyguyu tetikledi . Ne var ki , ne düşündüğünü ve onun neden dikkatini çektiğini henüz anlayamıyordu . Bir süre sonra , yemek bittiğinde , Nazlı , salondan çıkmaya hazırlanırken Mehmet’in sesini duydu: “Birlikte dışarı çıkalım mı ? Şirketinize dair birkaç şey konuşmak istiyorum .” Mehmet’in sesinde gizemli bir cazibe vardı . Nazlı , bu daveti kabul etmeden önce derin bir iç çekti . Zihninde uyanan düşünceler arasında çekişen bir duygusal gerginlik vardı . “Evet , tabii ” dedi , kendini kontrol etmeye çalışarak . İçeri girmeden önce , bir an için dışarıdaki karanlıkta kaybolan ışıkları izledi. Belki de bu gece , hayatında başka bir şeyin başlangıcı olacaktı . Mehmet , Nazlı'nın kabul ettiği davetin ardından nazik bir şekilde başını eğip ona doğru yürüdü . Adımlarında hafif bir güven vardı , ama bir o kadar da derin bir gizem . Nazlı , onun yanına geldiğinde , gözleri hala biraz şaşkın ve meraklıydı . Mehmet , dışarıya doğru yönelirken , “İzlediğiniz projeler gerçekten etkileyici ,” dedi , ciddiyetini koruyarak . “Ama belki de biraz daha derine inmelisiniz . Farklı bir bakış açısı , bazen bir şeyleri dönüştürebilir .” Nazlı , ne demek istediğini tam anlayamamıştı ama bir şekilde konuşmalarındaki yoğunluk onu daha da cezbetmişti . "Nasıl bir bakış açısı ?" diye sordu , gözlerini ondan kaçırmadan . Mehmet , hafif bir gülümseme ile yanıtladı . "Bazen işler , tek bir düşüncenin değişmesiyle başlar . Ama iş dünyasında bazen bu tür değişiklikler , kişisel olanla iç içe geçebilir . Bu yüzden , iş dışındaki dünyayı gözlemlemek önemli ." Nazlı , biraz daha yaklaştı . “Yani , dediğiniz gibi , sadece iş değil , hayatın geri kalanı da bir şekilde etkileyici olabilir mi ?” Mehmet’in bakışları derinleşti . “Her şey birbirine bağlı , Nazlı . Ama bazen , o bağlantıyı bulmak zor olur .” Birkaç saniye sessizlikten sonra , Nazlı bir adım geri atıp , şüpheli bir şekilde gözlerini Mehmet’in yüzüne dikip , “Bu kadar derin konuşmalar yapmayı pek seven biri değilim,” dedi . “Ama nedense sizi dinlerken , bir şeyler değişiyormuş gibi hissediyorum .” Mehmet , gülümsemeyi sürdürerek , “Bazen , bazen bir insanın yanında olmak, içinde farklı bir dünya açabilir ,” dedi. “Bunu hissetmek de garip olabilir , değil mi?” Nazlı , bir an durakladı ve gözleri Mehmet’in kararlı bakışlarına kilitlenmişti . Aralarındaki bu garip çekim , ikisini de sarmalayan bir şeydi , ancak Nazlı , duygularını karıştırmak istemedi . "Hadi gelin , dışarıda bir yürüyüş yapalım , " dedi, biraz tereddütle . Yavaşça yürümeye başladılar . Karanlık , soğuk gece onları sararken , hiçbir şey söylemeden ilerliyorlardı . İçindeki huzursuzluk ve merak , yavaşça vücudunu sarmaya başlamıştı . Nazlı , bir yandan Mehmet’in sessizliği ile daha da fazla kaybolurken , bir yandan da onun söylediklerinin etkisini tam olarak kavrayamıyordu . Bir süre sonra , Mehmet , sessizliği bozdu. "Hayatınızdaki eksik olan şey, belki de sizi en çok düşündüren şeydir , " dedi. Nazlı , bir an durakladı ve yavaşça başını çevirdi . “Ne demek istiyorsunuz ?” diye sordu , biraz zorlanarak . “Benim hayatımda eksik olan şeylerden bahsediyorsunuz gibi … ama ben her şeyin yolunda olduğunu düşünüyorum .” Mehmet’in bakışları yumuşadı , ama içinde bir şeyler hala gizliydi . "Bazen yolunda gibi görünen şeylerin arkasında , en çok istediğiniz şey saklıdır ," dedi ve hafifçe gülümsedi . O gece , Nazlı hayatında yepyeni bir dönemin ilk adımlarını atarken , içindeki boşluğu tam olarak tanımlayamıyordu . Ama bir şekilde , Mehmet’in varlığı ona , bilmediği bir dünyayı keşfetme arzusunu uyandırmıştı . Garip hissediyordu kendini , hislerine anlam veremiyordu Nazlı .