RÜZGAR
Alan araştırmasını yapıp dikkat çekmeden geldiğim gibi sakince ayrıldım. Karargah komutanından gerekli bilgileri alırdım. Devran Ağa’nın insanların içinde beni komutan diye çağırması riskini göze alamazdım.
Yola çıktıktan beş dakika sonra telefonum çaldı. Çıkarıp ekrana bakmamla Arven’in ismini görmem ve arabayı kenara çekip frene basmam bir oldu. Bugünün tarihini altın harflerle bir yere not etmem lazımdı. Arven beni arıyordu. Tehdit etmeden, korkutmadan, öylece kendi isteğiyle…
Gönlüm bayram şenliğine bürünürken, dudaklarımda bir ıslık havasında telefonu açtım.
“Canım!”
Ses gelmeyince telefonu elime alıp ekrana baktım. Açıktı işte…
“Selam,” diyebildi sonunda. “Nasılsın.”
“İyiyim güzelim. Sen nasılsın dünden bugüne?” Benim gibi ayakları yere değmiyor gibi miydi? Kalbi yılla
