RÜZGAR
“Çok da yakışırlar,” diyen annem tepkimle neye uğradığını şaşırmıştı.
Tüm bakışlar bir anda bana dönerken kulaklarım uğulduyordu. Masayı dağıtmamak için birkaç derin nefes aldım. Öfkem doğrudan Karahan’ın gözlerine ulaştı. Başını olumsuz anlamda sallarken onun da benim kadar şaşkın göründüğünü fark etmek ufacık da olsa bir rahatlama vermişti sıkışan kalbime.
Yakışırlar mı? Ne yakışması anasını satayım? Bunları söyleyen annem miydi? Kimi, kime yakıştırıtyordu?
Dayımla birlikte benim de bakışlarım anneme döndü. Babam verdiğim abartılı tepkiyi çözmeye çalışırken, beni dikkatle süzüyordu. Şu saatten sonra kimin ne diyeceğini zerre umursuyorsam namerdim.
“Ne istemesi Berçem?” dedi sonunda dayım. Bir an dilini yuttuğunu falan düşünmeye başlamıştım ciddi ciddi.
Annem, Karmen’e dön
