RÜZGAR
DÜN GECE
Babamları ardımda bırakıp içeriye girmek için arkamı döndüm.
“Ben bitirmedim,” dedi babam kızgın sesiyle.
Her yeri yakıp yıkmak istiyordum. Öfke içimde dans ediyordu sanki… Asker olmadan önce öfkemle baş etmekte zorlanırdım. Yılların eğitimi öfkemi de kontrol altına almayı öğretmişti bana… Ama şimdi… Öfkenin yakıcı gücü içimde yangınlara sebep oluyordu. Dışarı atmam için beni zorlandıkça zorluyordu.
“Ben bitirdim,” dedim arkama bakmadan. “Diyeceğimi dedim baba.”
“Anlamıyorsun? Bir de çocuk gibi arkanı dönüp gidiyorsun! Kaç yaşındasın sen?”
Babama doğru döndüm ve üzerine doğru yürüdüm. Yumruklarım bir yere inmek için çok hevesliydi ama burası yeri değildi. Hem de hiç…
“Neyi anlamıyorum?” derken burnumdan soludum. Gözlerimi kapatıp bir nefes almayı denedim.
“Dayım
