Ertesi sabah Emir, Hikmet babayı hastaneye getirdiğinde beni koridora çağırdı ve,
‘’Yenge, ben Neşe’yi ve arkadaşını ilçeye bırakıp döneceğim. Geldiğimde babamla döneriz artık memlekete. Babama, senin yakın bir arkadaşın olduğunu ve araç bulamadıkları için benim götürüp geleceğimi söyledim. Sen de durumu idare edersen sevinirim.’’ dediğinde içtenlikle gülümsedim.
‘’Yanlış bir şey söylememişsin zaten. Sorarsa aynı şeyleri söylerim ben de.’’ Bir saniye düşündü ve,
‘’Neşe ile ilgili bilmem gereken olumsuz bir şey var mı?’’ dedi tereddütlü bir yüz ifadesiyle. Ondan çok hoşlanmıştı ama yanılmaktan korkuyordu haklı olarak.
‘’Emir, Neşe okuldan çok sevdiğim iyi bir arkadaşımdı. Bana hiçbir yanlışı olmadı. Ancak bazı şeyleri kendin anlamalısın. Yani eğer ondan hoşlandıysan ki böyle olduğunu gö
