Gökhan Dilmen
Yüsra’yı ilk gördüğüm an kalbim sıkıştı, içimde garip bir his oluştu, kendimi ona bir anda fazla yakın hissettim. Konuşması, kahkahası fazlasıyla içtendi. Aklıma yıllardır aradığım kardeşim geldi. Öldü mü, hayatta mı, bulamadım onu. Bizden aldıklarında, ailemi katlettiklerinde altı yaşındaydım ama hatırlıyorum.
İçimden sürekli onu koruma içgüdüsüyle dolaşıyorum. Belki zamanında kardeşimi koruyabilseydim benimle olurdu. İlk gördüğüm anı unutamıyorum. Simsiyah saçları vardı, gözleri kapalı, bembeyaz yüzü annemin neşe kaynağı olmuştu.
Geçmiş anısı
“Anneee!”
Koştum, sarıldım. Kucağında battaniyeye sarılmış bir bebek vardı. Yüzünü açtı, bana gösterdi.
“Bak oğlum, kardeşin.”
Küçücük bir yüzü vardı. Yatağına yatırmadan, battaniyesinden çıkarıp kucağıma verdi. Pamuk gibiydi. Y
