GECE GÜNEŞİ

Hayat'ın her zaman akreb'in yelkovan'ı takip ettiği gibi bir düzenle akamadığını kimine bonkör olan, kimini görmezden gelen, kimini ise haksızlıkların en büyüğüyle sınadığını maalesef Güneş henüz 10 yaşındayken anlamıştı... Bir pazartesi sabahı 10 yıl boyunca uyandığı sabaha uyanacağını düşünen güneş için malesef hayat'ın başka planları vardı ve bu planın başrolü ise güneşin o yaşına kadar kahramanım, tek aşkım çoğu zaman annesinden bile kıskandığı baba bildiği Melihtir... 12.09.2011(olay günü) Yine söylenerek hazırlanan bir kahvaltı sabahı Aysun hanımın artık rutini haline gelmiş olan bu söylenmeler artık ne eşi melih'e  ne kızı güneşe ne de henüz 6 yaşında olsalar bile ikizleri semih ve selime kötü hiç bir anlam ifade etmiyor aksine artık o kadar alışmışlardı ki bunu bazen bir oyun haline getirip bununla eğleniyorlardı.  Aysun hanım söylenerek yukarıdaki odalara doğru ilerlemeye başladı tabi ki her zaman ilk sırayı verdi ~"Hadi ama kalkın artık her sabah aynı şeyi yaşamak zorundamıyız biz kime diyorum ben aklınız sıra oyun oynuyorsunuz amaa..." diyerek kızının odasının kapısından içeri girmişti ki  biricik kızının hiç bir şeyden haberi yokmuşçasına deliksiz uyuyuşunu gördü işin garibi ise güneş çok dakik biridir ve 4 yaşından beridir sabah saat 6.30 olduğu an gözlerini yeni güne açardı ama tek gariplik bu değildi malesef güneşin uyumasının sebebi muhtemelen uyku spreyiydi çünkü kızının başında dikilen kocasının elinde gördüğü iki şeyden biri uyku spreyi  diğeri  ise daha kötüydü bir silahtı ve o silah tam da deliksiz uyuyan güneşi hedef alıyordu. Aysun gözleri kocaman açılmış bir biçimde şaşkınlık ve telaşla sadece ~"Melih..." diyebildi ama melih hiç bir tepki vermiyordu sanki bir şey aklına gelmişte onu düşünürken dalmış gibiydi ne bir ses ne bir hareket elinde güneşe doğru tutulmuş bir silahla öylece duruyordu Aysun tekrar bu sefer şaşkınlığından arınmış bir şekilde daha yüksek bir sesle ~"Meliiihhh" diye bağırdı bu sefer etkili olmuş olucak ki Melih kendine gelerek gözlerini Aysun'a çıkardı ve orada yıllardır hayatım dediği kadın değilde ona ihanet eden, yalancı, düzenbaz bir kadını gördü ve o an kararını değiştirip namlunun ucunu eşi Aysuna çevirdi daha yaptığı an içindeki aşk ona yanlış yaptığını söylemişti ama gururu öne çıkıp ona bu yaptığının doğru olduğunu ve bir an önce eylemi gerçekleştirmesi gerektiğini söyledi Aysun bu sefer ne yapıyorsun?, kendindemisin?, ne oldu?... diye bir çok soru cümlesi sıralıyodu ama kendiside ne,  ne dediğinin farkında ne de olayı anlayabilecek bir mantığa sahipti. Her şey o kadar karışık geliyordu ki Aysun'a, Aysun beyninin durduğunu düşünüyodu. Ama melih Aysun'un sesini daha fazla duymaya tahammül edemedi sanki yıllardır aynı yastığa baş koyduğu insan o değilmiş gibi sanki ikisi farklı insanlarmış gibi, sanki karısı, canı, hayatının anlamı o değilmiş de bu kadınla ona ihanet ediyormuş gibi hissettiği için zaten çok karışık olan kafasının daha da karışmasına izin vermeden Aysun'u susturdu ama bunu maalesef konuşarak değil susturucu taktığı tabancasıyla sadece küçük bir hareket ile yaptı ve o küçük hareket 5 kişilik bir aileyi dağıtıp her birini bir yere savurdu... 24.09.2018 Güneş'ten ~"Günışığım hadi uyan artık" diye duyduğum bu ses benim için beden hem işkence hem de mutluluk sebebi bilmiyorum ama sesi ve ses'in sahibini çok seviyorum o kesin ama cümle maalesef onun için aynı şeyi söyleyemeyeceğim ne mi oluyor bugün hukuk fakültesinde 1. Günüm ve canım amcam tahmin ediyorum ki şu an daha dersin başlamasına 5 saat varken beni ayağa dikmeye çalışıyor neden mi? Size amcamın bir sözüyle hemen cevaplayayım "erken kalkan erken yol alır" sözünün vücut bulmuş hali ve malesef bunun en büyük muzdaribi benim hayır 2 oğlun ve 2 ayrı erkek yeğenin var onları kaldırsana sana bir orman yolunu koşmanda eşlik etsinler ama yok illa Gece gidecek niye çünkü onlar muhabbet etmesini bilmiyor niye çünkü onlar ciğersiz yanlış anlamayın şerefsiz anlamında değil tamamen gerçek anlamda söylüyo bunu çünkü koşarken 4üde çabuk tıkanıyomuş falan filan tabi bunlar palavra çünkü ergenlik dönemlerinde neredeyse bütün günleri spor salonlarında geçmiş gayet atletik adamlar tabi bunu amcama söylesem de bir işe yaramıyo niye çünkü benimle koşmak onu daha çok mutlu ediyomuş ve malesef amcamın mutluluğu benim zayıf noktam onun mutluluğu için her şeyi yapabilecek güçte olduğumu hissediyorum çoğu zaman düşünmenin anlamsız olduğunu bir an önce eyleme geçmem gerektiğini,  amcamın kapıyı tıklamasıyla anlamış oldum... ~"Geliyorum amcaaa 5 dakikaya yanındayım..." Ama yıllardır amcamdan duymak istediğim cümleyi benim için her kelimesi doğru olan cümle malesef yanlış zaman da söylendi... ~"Günışığım bugün spor için seni kaldırmadım okulda ilk günün diye tek başıma gittim spora ve saat şu an üzülerek söylüyorum ki 09.18 ve derse yetişebilmek için tam olarak 42 dakikan var bence üzerindeki uyuşukluğu bırakıp bir an önce okul için hazırlanmaya başlayabilirsin" duyduğum kelimelerle gözlerim kocaman açıldı ve dolabımı açıp içinden elime ne geçtiyse giymeye başladım saçlarımı tarayıp dağınık bir topuzla hallettikten sonra makyajı es geçip direk banyoya koşup elimi yüzümü yıkayıp merdivenlerden tabir-i caizse koşturarak inmeye başladım ama bir tuhaflık vardı çünkü her yer karanlık ve etraf çok sessizdi hemen dış kapıya doğru koştururken birinin arkamdan "pişt minik ceylan" diye seslenişini duydum ve tahmin edin bakalım bu kişi kim evet doğru bildiniz biricik amcam SUAT ASLAN bana yine yüreğime indirecek bir şaka yapmak istemiş olucak ki bu şakayı uygun gördü o an saatime baktığımda saatin daha 04.42 olduğunu görüp isyankar ses tonum ve yüzümle amcama ~"ya ama bu da yapılmaz amca yaaa" dedim ama amcamın gülmekten beni duyabildiğine bile emin değilim  çünkü kendisi saadece gülmeye odaklanmış durumdaydı. Hem her zaman ki saatten daha erken kalkmış olmanın hem de kandırılmış olmanın verdiği sinirle amcama doğru ilerlemeye başladım şükür ki kendisi ben yanına gidene kadar kahkahasını bastırabildi ama hala arada bir kıkır kıkır gülüyodu içimden bir sabır çekip kollarımı önümde bağlayıp ~"Bakıyorum da yine çok eğlendiriyorum seni amcacım" diyip ona imalı bakışlar atmaya başladım. Bana bir kaç saniye baktıktan sonra "çok eğleniyorum doğru ama" diyip biraz sonra ciddi bir yüz ifadesiyle bakıp "seni biriyle tanıştırmam gerek" dedi aklımda binlerce düşünce kol gezerken en çok ihtimal verdiğim şey yıllar önce hayatımızı bitiren bizi dağıtan kişinin olabileceği düşüncesiydi ve ben açıkçası buna hazır mıyım? Emin değildim. Amcamın bana sorgulayan gözlerle baktığını fark ettiğimde kararsız duruşumu düzeltip yüz ifademi sabit tutmaya çalıştım. Ayağa kalkıp, önümde dikildi, gözlerimin içine ne düşündüğümü anlamaya çalışır gibi baktı neyse ki yıllarca yanında olmanın verdiği tecrübeyle bir bakışından ne düşündüğünü hemen anlayabiliyorum o yüzden o bana bakarken gözümü bile kırparken dikkatli oluyorum. Beni çözmeyi bırakıp bana her zaman baktığı sevgi dolu ama gizemini çözemediğim farklı bir bakışla bakmaya başlayıp hazırsan çıkalım o zaman diyip önden ilerlemeye başladı nereye gideceğimiz, ne yapacağımız, ne ile karşılaşacağımız tamamen onun bilgisi dahilinde arabaya binip yola koyulduk...