"Hayır, yanlış gelmedim. Sevgilimin odasını bilemeyecek kadar aptal değilim."
Aklım duyduğu sözleri idrak edememişken, kalbim dört nala koşturmaya başlamıştı bile. Kırpıştırdığım gözlerimle ona bakarken, üçimi sıcacık eden gülümsemesi kondu önce dudaklarım, sonra dört bala koşan yüreğimin baş ucuna. Bir kez daha hayran kaldıma bu adama. Bir kez daha sevdim bu maviyi.
Hayatıma öyle bir girdi ki, snaki ben bir şiirdim ve o, benim eksik kalan mısramdı. Öyle bir tamamladı ki, beni, tereddüt etmeden ben oldum diyebiliyordum.
Onu ilk gördüğümde, doruk mu yoksa dönüm noktam mı olacak diye merak etmiştim. Şimdi biliyordum; o, benim varış noktamdı.
Kırdığında doruğa ulaştım sanır, güldüğünde yeniden doğdumu düşünürdüm. Beni hem bitirip, hem de yeniden başlatabiliyordu. Ülkücü bir toplumun ulaşı
