Sıraç ile olan karşılaşmamızın üzerinden yaklaşık bir hafta geçmiş, ve onu bir kez daha görememiştim. Bu bir haftada hergün hem mezarlığa gidip annemi ziyaret ediyor hem de, yol üstündeki sahilde aynı banka oturup, etrafımı gözetliyor ve aldığım nefeste bile Sıraç'ı arıyordum.
Bu kadar kısa zamanda ona bu kadar bağlanmış olmak beni hem korkutuyor, hem de yabancısı olduğum bu duygular arasında sıkışıp kalmam garip bir şekilde heyecanlanmama neden oluyordu.
Daha önce gittiğim okullarda da hoşlandıklarım oldu, ama hiçbiri bana bu kadar gerçekçi hissettirmemişti.
Sıraç'ın ansızın hayatıma girmesiyle ben kendimi yemyeşil, yumuşacık yaprakların ortasına atmış gibi hissederken aslında o yaprakların birer sarmaşığa ait olduğunu ancak beni boğarcasına sarmaya başladığında, dikenleri tenimi parça
