Mısra'dan
Sabiha Gökçen hava alanına iner inmez, çıkışa doğru yürüyüp, kenardaki taksilerden birine bindim ve zar zor hatırladığım, annemin zoruyla ezberlemiş olduğum evin adresini verip, yolu izlemeye başladım. İstanbul'da hava geldiğim şehirdekine göre oldukça sıcak ve boğuktu. Şimdiden daralmaya başlamıştım bile. O şehrin değişken havasına o kadar alışmıştım ki, burada sadece sıcakla ne yapacağımı düşünmeye başlamıştım bile.
Sıraç ve Duru, muhtemelen şuan beni arıyorlardı. Beni hava alanına bırakan taksiciye, beni soran olursa dış hatların girişinde bıraktığını söylemesini istemiştim. İzimi bulmalarına izin veremezdim. Aklıma gelenle, cebimdeki telefonu çıkarıp, taksinin açık olan camından aşağıya attım ve taksicinin yadırgayan bakışlarına aldırmayıp, milyonuncu yeni hayatıma güzel bi
