NAZLI
Gözlerimi aralamaya çalıştım ama nafile, bir türlü başaramadım. Sanki bir ton yük vardı göz kapaklarımın üzerinde. Üstelik canım da çok fazla yanıyordu. Bütün vücudum dökülüyordu resmen. Konuşmaya çalıştım ama kelimeler ağzımdan dökülemedi, dudaklarımı aralamaya bile güç bulamadım. Tek yapabildiğim sadece acıyla inlemek oldu. Büyük bir feryat gibi yankılanmıştı beynimde bu küçük inilti. Kıpırdamak istedim onu da yapamadım, kolumu dahi kaldırmaya dermanım yoktu . Bedenim uyuşmaya başladığında kendimi tekrar derin karanlığa bıraktım.
Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum birtakım sesler duymaya başladım. Çok uzaktan geliyordu bu garip sesler. Duymakta zorluk çekiyordum ama bir kadın ağlıyor gibiydi. Yanındaki adam da onu teselli edecek sözler söylüyordu. Sesler tanıdık gibi geldi am
