Keyifli okumalar Okur Canlar.....
NAZLI
Yol boyunca arka koltukta köşeye sinerek oturdum ve utançtan Fırat'ın yüzüne bile bakamadım. O da hislerimi anlamış olacak ki tek kelime bile etmeyerek beni rahatlattı. Bir an önce evime gitmek istiyordum. Zira gözyaşlarımı zor tutuyordum. Yogun bir duygu fırtınasının tam ortasında kalmıştım çünkü. son günlerde ne kadar çok ağladığımı fark ettim o anda.
Arasın benimle işini bitirdikten sonrasında, arkasını dönüp gitmesi ya da terk etmesi bunun adına her ne derseniz deyin artık gücüme gidiyordu. Kendimi kullanıldıktan sonra bir kenara atılan bir paçavra gibi hissetmemi sağlıyordu bu durum. Bunu daha önceleri de hissediyor ama önemsemiyor ya da görmezden geliyordum ama şimdi yapamıyordum, olmuyordu. Berbat ötesi bir duygu bu ve beni çok ama çok yara
