19 Mayıs 2016
Yanılgılar üzerine kurulmuş hayatlarımız vedalarla gerçek sona atılıyorlar ve bizi hiç beklemediğimiz bir anda olgunlaştırıyorlardı.
Sandalyede kendi etrafımda dönerek çalışma masasına çekildim. Ellerimi masaya koyduğumda kalemi parmaklarım arasına aldım. İçimi darlayan nefesim yüzüm etrafımda dağılırken kalemin kapağını açıp masaya fırlattım. Takvime kalemin ucunu yaklaştırırken kısa bir an duraksadım. Bugün 19 Mayıs'tı; annemin ölümünün sekizinci günü.
Takvimde şu anki tarihimize yer verilen küçük mavi kutucuğa kırmızı kalemimle minik bir çarpı bıraktım. O sırada kulaklarımı dolduran hoş melodi parmağımda seğiriyordu. İlgilenmedim.
Kalemin kapağını kapatarak kalemliğe bıraktım. Sırtımı sandalyeye yaslayıp tekerleklerin beni geriye götürmesine izin verdim. Dirseklerim
