TOYGAR
Burnumdan soluyarak arabadan inip doğruca apartmanın bahçesine daldım. Hızlı adımlarla otoparka doğru ilerlerken yüksek sesle “Hayat!” diye seslendim.
Beni duyar duymaz başını çevirdi. Bir an, sanki zaman ağırlaştı; göz göze geldiğimiz o saniyede Hayat’ın yüzünden tüm renk çekilip gitti. Şakaklarına kadar kireç gibi bembeyaz oldu. Yanındaki adam da şaşkınlıkla bana bakarken Hayat kucağında ki çantasını sıkıca tutuyordu. Parmaklarının eklemlerinin bembeyaz kesilmesinden gerginliği belli oluyordu. Aramızdaki mesafe kapanırken ayağımın her adımında içimdeki öfke daha çok kabarıyordu.
Hayat, hesap sorar gibi sert bir ses tonuyla “Senin ne işin var burada!” dedi
Bir apartmanın otoparkında, genç bir erkekle yalnız değillermiş gibi, saatlerce bir eve kapanmamışlar gibi, utanmadan bird
