TOYGAR
Bir sabun köpüğü gibi kayıp gitmişti. Bütün vücudu tamamen gevşekti. Panikle yere çöktüm. Yüzüne dokundum. “Hayat!” dedim, Yanaklarına hafifçe vurdum. “Hayat, aç gözünü! Hayat!”
Hiç tepki yoktu. O cevap vermedikçe içimdeki panik daha da büyüdü. Kalbim bir anlığına göğsüme sığmadı. “Lütfen…” diye fısıldadığımı bile fark etmeden kucağımda onu daha sıkı tuttum. Hastaneye götürmeliydim.
Bir saniye bile kaybetmeden kapıya yöneldim. Kucağımdaki Hayat’la bedenimi eğip bacaklarının altından geçirdiğim elimle kapının arkasındaki anahtarı çıkarmaya çalıştım. Ellerim titriyordu, anahtar deliğine sıkışmış gibiydi. Zamanla yarışıyordum ama ben acele ettikçe elim ayağıma dolanıyordu. “Hay aksi… hadi…”
Sonunda anahtarı çekip Hayatın başını bir yerlere çarpmamaya dikkat ederek kapıyı kolumla it
