“Saçmalama,” demişti Betül hararetle. “Sen abimle bedenen ayrılmış olabilirsin ama ruhani olarak ayrılamazsınız.
“Hadi ya!” demiştim alayla.
“Dalga geçme. Gerçeği söylüyorum.”
“Betül abin başkasıyla evlendi. Kalbine başkasını aldı.”
“Olabilir sen de başkalarıyla yattın. Aynı şey.”
“Bu konuşmayı tekrar yapmayacağım tamam mı? Ben de artık kalbime başkasını aldım. Abin gibi.”
“Nare,” demişti çaresizce. “Abim senden vazgeçmedi asla.”
“Mia’yla evlendi.”
“Ama o zaman senin çoktan onu unuttuğunu sanıyordu. Yoluna bakıyordu.”
Ne? Bunu nasıl sanabilir ki? Ben yıllarca bekledim onu. O evlenene kadar ondan vaz geçmedim. Aşkıma sadıktım.
“Bunun olmadığını biliyorsun,” diye kendimi açıklamaya çabaladım.
“Biliyorum,” dedi ve masanın üzerindeki ellerimi kavradı. “Ama senin bilmediğin şeyler
