Nefes alıp verişim sıklaştı. Hem heyecan hemde korkudan. Parmakları o kadar hassas noktama yakındı ki. Dudaklarımı çektiğimde o da nefes nefese kaldı. Koyu griler mavilerimi delip geçiyordu.
-"Bu akşam herşey çok güzel olabilir." Benim tepkimi ölçüyordu. Hazır olup olmadığımı bilmek için. İstiyordum ama korkuyordum. Fakat ondan başka bir sorunumuz vardı. Ellerimi önce göğsüne yerleştirip sonra bir elimi yaralı omzuna diğer elimi yaralı karnına hafifçe bastırdım. Gözleri kendi bedenine çevrildi.
-"Hala deli gibi korkuyorum." Güldü.
-"Seni korkunla yüzleştirmek ve sana bunun ne kadar güzel bir şey olduğunu göstermek istiyorum." Elleri belimi kavradı. Belimdeki o çukuru dalgınca okşadı.
-"Asıl sorun bu değil. Biliyorum bunu beraber aşacağız ama ben bu özel anımızın bu şekilde olmasını ist
