Zeno'dan aldığım haber doğrultusunda iki gün sonra valizimi hazırlayıp ülkemde olacaktım. İçimi bir heyecan kapladı. Ailemin mezarını görecektim. Nasıl da burnumda tütüyordu mezarları. Bir insanın mezarını bile özler mi insan? Soğuk mezar taşını sever mi? Severdi, özlerdi. Küçükken anneme 'başka yere gelin gidemem özlerim ben sizi' derken şimdi aramızda kaç metre toprak, kaç km yol girmişti. Değil il, ülke değiştirmiştim.
O gece heyecanla uyumaya çalışmış hatta uyku tutmadığı için gecenin bir yarısı kalkıp balkona çıkmıştım. Denizin o muhteşem kokusu burnuma dolarken canım bir anda çay çekti. Sessiz adımlarla odadan çıkarken Zeno'yu kontrol ettim. Mışıl mışıl uyuyordu. Çıplak ayaklarımın yardımıyla sessizce mutfağa indim. Çekmeceleri karıştırıp sallama çay kavanozunu buldum. Zeno ben geld
