Kadının yaydığı aura o kadar müthişti ki bunu iliklerine kadar hissedebiliyordu insan. Francesco'nun gözlerinin parladığını gördüm. Demek ki çok seviyordu karısını. Ve aynı şekilde kadının da onu. Birbirlerine aşkla bakan gözleri Piero'nun ağlaması ile bölündü. Sara gülümseyerek adımlarını bize doğru attı. Önce eğilip oğluna baktı. İtalyanca birşeyler söyleyerek onu sakinleştirip bana döndü. Beklemediğim bir hamleyle beni kolları arasına aldı. Dolayısıyla Piero'yu da.
-"Evine hoşgeldin bebeğim." İtalyanca kurdu cümlesini. Muhtemelen benim o dili bilmediğini bilmiyordu. Ama bu karşılama beni olduğum yerde heykel gibi kesilmeme neden oldu. Daha beni tanımıyordu. İyi miyim kötü müyüm bilmiyordu. Piero'nun huysuzlanması ile benden hafifçe ayrıldı. Kucağımdaki oğlu sahte bir mızmızlanma ile ba
