Kahvenin buharı yüzüme hafifçe vuruyor. Fincanı avuçlarımın arasında tutuyorum ama elim hâlâ buz gibi. Soğuk hava değil bu… İçimdeki boşluğun soğuğu. Kalbimde Boran’ın yokluğunun bıraktığı dipsiz bir üşüme var.
Her yudumda onun sesi çalınıyor kulağıma. “Efom,” deyişi. Şefkatle bakışı. O çatık kaşlarının ardındaki yumuşak tebessüm. Nasıl da sıcacık dokunurdu parmakları avuç içime. Şimdi o eller nerede, kim bilir? Belki bağlandı, belki yalnız, belki…
Hayır. Hayır, buna dayanamayacağım.
Zamanda asılı kaldım sanki. Saatler ilerliyor ama ben hâlâ o sınır hattında, Boran’la vedalaştığım o ana çivilenmişim. Gitme de diyemedim doğru düzgün. Bir sarılma, bir öpüş… sonuncusu olurmuş da haberim yokmuş gibi.
Karnımdaki bu minik kalp… O da onu bekliyor. Daha tanımadan sevdik. Daha yüzünü görmeden y
