Boran Ağa, Mehmet Ağa’nın kapıdan çıkışını göz ucuyla takip ederken yüzünde hafif bir gülümseme belirdi. Elindeki kahve fincanını masaya bırakarak derin bir nefes aldı ve koltuğuna rahatça yayıldı. Güç ve kontrol hissi, her zamanki gibi içini doldurmuştu. Yüzünde keyifli bir ifade vardı.
Eşref, saygıyla odanın köşesinde beklerken Boran’ın bu durumundan memnun olduğunu fark etti. Ama aynı zamanda Ağa’nın aklından neler geçtiğini de merak ediyordu. Boran, bakışlarını Eşref’e çevirdi, gözlerinde keskin bir kararlılık vardı.
“Hazır ol Eşref,” dedi, sesi kararlı ve heyecanlıydı. “Bu gece gizlice müstakbel eşimi görmeye gidiyoruz.”
Eşref, Boran’ın sözleri karşısında şaşkınlığını belli etmemeye çalışarak başını hafifçe eğdi. “Emredersiniz ağam. Ama gizlice gitmek... Babaaneniz ya da eşleriniz
