Boran Ağa, Narin’i ardında bırakıp köyden ayrıldığında dudaklarında kendinden emin, haz dolu bir tebessüm vardı. Eşref’in beklediği arabaya doğru yürürken elleri ceplerindeydi ve yüzünde zaferin verdiği o tanıdık ifade okunuyordu. Bu gece istediği her şeyi planladığı gibi gerçekleştirmişti. Narin’in korkulu ama çaresiz kabullenişi aklında yankılanıyordu.
Eşref, arabaya biner binmez merakla başını çevirip sordu:
“Nasıl geçti, ağam?”
Boran, gülümsemesini daha da derinleştirerek koltuğa yaslandı ve dışarıyı izlemeye devam etti. “Güzel geçti, Eşref,” dedi, iç çekerek. “Çok güzel geçti.”
Eşref, daha fazla soru sormamayı tercih ederek direksiyon başına geçti ve arabayı hareket ettirdi. Boran, yol boyunca sessizdi. Düşünceleri tamamen Narin ve onunla geçireceği gelecek üzerindeydi. Gözlerini
