Akşam yemeğinden sonra Güneş, üç kişilik geniş koltuğun ortasında oturuyordu. Sağında Türkü solunda ise Gazel vardı. Çocuklar ilgiyle kuzenlerini izliyorlardı. Türkü “Yenge Yazgı bana dilini çıkarttı” dedi. “Bu ayıp bir şey değil mi?”
Güneş Türkünün masum sorusu karşısında ona bebeğin bunu bilinçsizce yaptığını anlattı.
“Madem bilerek yapmadı o zaman yanağını dokunabilir miyim?”
Türkü henüz sorusunu tamamlamadan, karşı koltukta oturan Zelal araya girdi “Tatlım, kuzeniniz daha çok küçük. Şimdilik sadece bakarak sevin olur mu? Henüz çok hassas.”
Güneş, Zelal’e “Hiç sorun değil abla, dokunabilirler. Yazgının sevildiğini hissetmeye ihtiyacı var dedi ve kucağındaki bebeği kendi kontrolünde Türkünün kucağına yerleştirdi. Türkü annesinin uyarısından sonra bebeğe dokunmadan onunla konuştu. “Ç
