Mirza Güneş’e dışarıda işi olduğunu söyleyerek konaktan ayrıldı. Arabasına bindiğinde içini kötü bir his kapladı. Amed ne öğrenmişti ki telefonda söyleyememişti. Son zamanlarda hayatında olan ardı arkası kesilmeyen olayları düşündü. Biri bitmeden diğeri başlıyordu. Bir türlü tam anlamıyla rahat bir nefes alamıyordu. Sanki kötü bir lanet vardı üstünde ve sonsuza dek huzur yüzü görmeyecekmiş gibi hissediyordu.
Amed ile buluşmak üzere sözleştikleri noktaya vardığında Amed’in arabasının orada olduğunu gördü. Arkadaşı kendisinden önce gelmiş, direksiyon başında düşünceli bir şekilde bekliyordu. Mirza derin bir nefes alarak aracını park etti. İkisi de aynı anda arabalarından indiler. Karşı karşıya geldiklerinde Mirza, etraflarındaki geniş, bomboş tarlalara göz gezdirdi. Rüzgâr kuru otların aras
