Herkesin boğazına düğümlenen, huzursuzluk içinde yenilen akşam yemeği nihayet sona erdiğinde, Reşit Ağa’nın Mirza’dan bir talebi daha vardı. Ağır yaralarının verdiği acıyla yerinden doğrulmaya çalışırken, derin bir nefes aldı ve oğluna dönerek konuştu “Oğlum, yarın sabah erkenden korumalarla birlikte şirkete gitmeni istiyorum. İşlerin nasıl yürüdüğünü, her şeyin yolunda olup olmadığını yerinde gör. Uzun bir süre bu hâlde dışarı çıkmam mümkün değil,” dedi, sesi ciddiyetini koruyordu.
Mirza, içinde yükselen pişmanlık duygusunu bastırmaya çalışarak başını salladı. Babasının gönderdiği aylık raporları göz ardı etmenin, onları detaylı incelememenin büyük bir hata olduğunu şimdi daha iyi anlıyordu. Şirketin içinde dönen işlerin düşündüğünden çok daha karmaşık olabileceğini biliyor, bir şeylerin
