Bahar, kafası allak bullak olmuş bir şekilde bitirdiği mesaisinin ardından klikten çıkmıştı. İçinde patlamaya hazır bir karanlık varmış gibi hissediyordu. Hiç panik atak geçirmemişti ve nasıl bir şey olduğu hakkında fikri yoktu. Sadece derslerden öğrendiği kadarıyla insan nefes almasını zorlaştıran, kalp atışını hızlandıran bir durum olduğunu biliyordu. Tamam kalp krizi geçirecek kadar ağır bir durumu yoktu fakat avazı çıktığı kadar bağırarak ağlamak istiyordu. İçindeki karanlığı, canındaki bu darlığı sanki bu şekilde atacakmış gibi hissediyordu. Hızlı adımlarla iskeleye doğru giderken bir anda durdu ve gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Elini kalbine götürdü ve birkaç nefes daha aldı. Sonra gözlerini açtı ve karşılaştığı gözlerle yutkundu. İçinde hissettiği ne kadar karanlık varsa bi
