Boran’ın sarıp sarmaladığı küçücük yatağında gözlerini yeni güne açan Bahar, bir gece daha huzurlu uyumuş olmasına şaşırmadan edemiyordu. Bu adamın kollarında üç gecedir günlerdir ona uğramayan uykuyu bulmuş olabildiğine ise şaşkınlıkla bakıyordu. Masasının üzerinde titreyen telefona gelen mesaj sesini duyunca ise anlık yaşadığı huzur bir anda gitti. Derin bir nefes aldı ve bu nefes ile boynuna bırakılan tatlı bir öpücük ile gözlerini tekrar kapattı. Boran, uyku mahmurluğunda belki de duyabileceği en tatlı ses tonunda,
“Onu arayabilir ve seni rahat bırakmasını söyleyebilirim” diye teklifte bulunduğunda Bahar gülümsemeden edememişti. Fakat bu işleri içinden çıkılamaz bir hale getirebilirdi. Caner gerçekten pisliğin teki olabilirdi. Bu potansiyele sahip tanıdığı kişilerden biriydi. Kıskançl
