Geçmiş..
Çocuk Esirgeme Yurdu. Girişinde kocaman harflerle yazan bu isim benim ve benim gibilerin kaldığı yerdi. Burası ailesi olmayan çocukların aile olmasıydı aslında. Kan bağı olmadan kurulan koca bir aile.
Geç kaldığımı hissederken Yağız'ın bakışlarını üzerime diktiğini görüp derin bir nefes aldım. "Bunu yapmak zorunda değilsin Akkız.. benimle gel. Peñçe'de benimle kal." Yutkunmam an meselesiydi. Her zaman aynı şey hakkında konuşmaktan yorgun düşmüştüm aslında.
"Biliyorsun. Az bir zaman sonra.. zaten gidecek bir yerim olmayacak. Peñçe benim evim. İstediğim zaman gelebilirim, sen olduğun sürece. Şimdi.. burada olan ailemi yanlız bırakamam. Geç kaldım, sonra görüşürüz Yağız."
Arabadan inmek için kapıya yeltendiğimde kolumdan tuttu beni. "Her şeye rağmen.. senin için dünyayı karşıma
