Çilem, adamın rahat haline bakıp çenesini ciddiyetle yukarı kaldırırken dudağının kenarının alayla kıvrılmasına engel olamadı.
“Nerede olduğumuzun farkındasın değil mi?” diye sordu.
Afşin, yerinden oynamadan “Öpmeye varsın ama mekan mı sıkıntı oldu şimdi?” diye sordu.
Yerinden bir milim bile kımıldamamıştı. Kızı tepeden tırnağa dikkatle süzmekle meşguldü.
Öpemeyeceğinin farkındaydı ama uğraşmaktan da keyif alıyordu.
Çilem, “İkisi de sıkıntı oldu da, mekan öncelikli diyelim,” diyerek çenesiyle kapıyı işaret etti. “Aç komutan, işim gücüm var, şimdi seninle uğraşamam!” dedi.
Afşin, kızın ciddi ciddi ona yol vermeye çalışmasına alayla gülümsedi. İtiraz etmeden kenara çekildi. Kapıyı yarı yarıya araladı. Eliyle aralığı işaret etti.
“Buyursunlar, buyursunlar…” deyip geçmesini bekledi.
