Afşin, sigarasını düşünceli bir şekilde içerken kenara çekilmişti. Sigarası bitene kadar geçen zamanda parmakları soğuktan uyuşmuş, hissizleşmişti. Robot gibi görünüyor olabilirdi ama o da nihayetinde bir insandı.
İkinci sigarasını içmeyi unuttuğunu fark edince içeri girdi. İlk olarak fazlalıkları şutladı. Sonra kenarda oturan, hala haber bekleyen Betül’e bir bakış attı.
Çağdaş elinde tek derdi bebekmiş gibi inatla bebekle beklerken iç geçirip koridor boyunca yürümeye başladı.
Yerdeki ekmek ufaklarını takip ederken yol bulmaya çalışanlar misali yoldaki kara kaplı herifleri takip ederek kızın yattığı odanın önüne geldi.
Adamlar önüne geçince “Kendine geldi mi?” diye sordu.
Cevap alamayınca “Geldiyse görmem lazım,” dedi. “Söyleyin geldiğimi, kabul eder…”
Adamların durumunda değişiklik
