Yıllar önce annemle birlikte gelmek isteyip bir türlü gelemediğimiz şehre nihayet ayak bastım. İstanbul... O zamanlar hayal bile edemediğim, benim gibi küçük, köyden gelen bir kız için kocaman, yabancı ve korkutucu bir yerdi. Şimdi ise hayatımın belki de en zor ama en önemli dönüm noktası burasıydı.
Otogarda kalabalığın içinde kendimi biraz yalnız ve yabancı hissettim. İnsanlar telaşla gelip gidiyor, koca şehir hiç durmadan hareket halindeydi. O an her şeyin ne kadar farklı olduğunu, ne kadar yabancı olduğunu daha iyi anladım. Burası çok kalabalık ve ürkütücüydü. Sanırım bizim köy komple toplansa şu an bu otogarda olan insan sayısı kadar olmazdı.
Tam o sırada yanıma ablam, Zülal geldi. Yüzünde hafif bir gerginlik vardı. O kadar çok değişmişti ki onu ilk başta tam tanıyamadım. Saçları a
