O gün okulda, öğleden sonraki matematik dersinde Aylin’in oturduğu sırada huzursuz bir kıpırtı vardı. Bir türlü sabit duramıyor, kalemini elinde çevirip duruyor, defterinin kenarına anlamsız çizgiler karalıyordu. Normalde derste bu kadar dikkat dağınık olmazdı. Ama bugün içini kemiren bir his vardı.
Esin hâlâ gelmemişti.
Onu tanıyan herkes bilirdi ki Esin, öğle aralarını her zaman kütüphanede geçirirdi. Sessiz bir köşeye oturur, kitapların arasında kaybolur, sonra da elleri kolları kitapla dolu şekilde derse dönerdi. Bu, neredeyse alışkanlık haline gelmişti. Ama bugün o rutin bozulmuştu. Ve Esin’in ders kaçırmak gibi bir huyu hiç olmamıştı.
Aylin’in gözleri sık sık sınıfın kapısına kayıyor, sonra hızla saate dönüyordu. Her saniye biraz daha gerginleşiyordu. Kalbi göğsünde hızla atıyord
