Mafyanın Aşkına Esir

ÖNCÜ KANDEMİR Benim yaralı sevdam. Deniz'im... Sessiz sakin olduğunu sanır herkes ama ben gözlerinden anlardım onun eksik olduğunu. Kalbi sevgiden mahrum bırakılmış sevdamın. Yarası gözlerinden okunurdu hep ama yetişemedim. Aslında benim de suçum yoktu. Deniz'e olan aşkımı fark edince abimle konuşmaya niyetlendiğim de anneme Deniz ile nişanlanacağının haberini vermişti. Kahvaltı masasında elimde çatal boş bakışlarla izlemiştim abimi. Ne dediğini anlayana kadar baya zaman geçmişti. Abimden gözlerimi çekip elimde ki çatala baktığım da hayatımın bir daha eskisi gibi olmayacağını biliyordum. Benim en çok zoruma gidende abimin Deniz'e ilgisini görmememdi. Deniz'i her zaman bir çocuk olarak görürdü ve kadınlık yapabilecek vasıfta olmadığını söylerdi. Hatta onu alacak adama acırdı. Önce çocuk gibi büyütmesi gerekli diye söylenmişti. Şimdi de Deniz ile nişanlanacağını söylüyordu. Kaderin çizdiği yol bu kadar acı olmamalıydı. Abim ve Deniz bana göre uzun bir süre nişanlı kaldılar. Nişanlı oldukları süre içerisinde yılda iki kere görüştüler. Yılda iki kez abim Deniz'i akşam yemeğine çıkarırdı. Bizim otelde yerlerdi yemeklerini. Bende onlar yemeklerini yerken kapıda dikilirdim. Bir kaç nasılsın muhabbetinden başka bir şey konuşmazlardı. Abim bu durun hakkında hiç konuşmadı. Gerçi Deniz ile nişanlandıktan sonra bir daha onun hakkında hiç konuşmadı. Çocuk dediği kız karısı olacaktı tabi. Abim asla Deniz'i hak eden bir adam değildi. Deniz'le nişanlı olmasına rağmen karı kızı kapatması yapmaya devam ediyordu. Yetmezmiş gibi birde aşığım dediği bir kadın vardı. Açelya... O kadının Deniz'in canını akacağını biliyordum. Olacak olan belliydi ve korktuğum sonunda başıma geldi. Abim ve Deniz evlendi. Onlar evlenikten sonra eve daha az uğramaya başladım. Annem bu durumdan hiç memnun değildi ve sürekli sebebini soruyordu. Genelde annemi geçiştirmeyi başarıyordum ama nereye kadar devam edebilirdim ? Eninde sonunda eve gelmek zoundaydım. Annem kadar abimde evde kalmamız konusunda katı kurallara sahipti. Üzerimizde ki emeği ve ona duyduğumuz saygıdan asla lafını yere vermedik. Aklımızdan dahi geçirmedik. Her akşam eve gelmeye başladığımda intihar edecek noktaya geldim. Abim ve Deniz'in arasının çok iyi olduğunu düşünmüyordum ama her karı koca gibi aynı evde kalıyorlardı. Deniz artık abimin karısıydı ve bu gerçek onları yan yana gördüğüm her seferinde yüzüme tokat gibi çarpıyordu. Bende en sonunda kendim için bir karar verdim. Evlenecektim... Aslı Kandemir. Amcamın kızı yani kuzenim. Bana olan aşkını ailesi dahil bilmeyen yoktu. Aslı'yı hiç kadın olarak görmemiştim. O her zaman benim için bir kuzendi ama fazlası değildi. Bana olan ilgisini fark ettiğimde liseye gidiyordu ve hemen önüne set çekmiştim. Umutlanmasına izin vermemiştim. Ama Aslı ne yaparsam yapayım benden vazgeçmedi. Sanılmasın ki arsız gibi peşimden ayrılmadı. Bakışından, gülüşünden belli ederdi sevdasını. Aslı'nın bana olan sevgisine ya da aşkına adına artık her ne denenirse her zaman saygı duydum. Bende imkansız bir aşka tutulmuştum onun gibi ve onu en iyi ben anlıyordum. Bir süreden sonra beni unutup başkasını seveceğini umarak Aslı'yı yok saymaya başladım. Bu durum amcamın ve yengemin de hoşuna gitmişti. Amcam yeğenlerini severdi ama yaptığımız iş belliydi. Kızının bana olan ilgisinden bu sebepten rahatsızdı. Hak veriyordum amcama. Yengemle beraber el ele evlatlarını en iyi imkanlarda yetiştirmişlerdi. Tabi ki illegal işleri olan biri ile evlenmesini istemezlerdi. Ben de çok üzerinde durmamıştım zaten Aslı'yı yok saymak işime de geliyordu. Geçen seneye kadar... Geçen sene abimin Deniz'den vazgeçmeye niyeti olmadığını anlamıştım. Benim de artık bu sevdadan kurtulmam gerekiyordu. Üç ayda altıma almadığım kadın kalmadı ama kimse bana onu unutturamadı. Bir gece kadının biri verdiğim hasardan tabiri caizse bayılacak raaddeye gelince, yarı baygın yarı uykulu halini süzerken eksik olanı aramıştım. Deniz'den daha güzel bir kadındı ama ben onu sikerken Deniz'in adını inlemiştim defalarca. Ve o an aklıma geldi belki de eksik olan sevgiydi. Tenin tek başına bir değeri yoktu. Ben yatağımdakini sevmesem bile o bana saf ve gerçek bir sevgiyle bağlı olursa kurtulurdum. O zaman aklıma sadece Aslı geldi. Etrafımda beni sevdiğini söyleyen kadın çoktu ama aşkına inandığım tek kadın Aslı'ydı. Ertesi gün anneme gidip Aslı ile evlenmek istediğimi söylediğimde çok şaşırmıştı. Bana defalarca emin olup omadığımı sormuştu. Her sorusunda aynı cevabı alsa da bıkmamıştı sormaktan. Annem en sonunda pes edip yegemle konuştu. Artık aralarında nasıl bir konuşma geçtiyse annem bir süre beklememi söyledi. Aradan geçen süre zarfında annemi bir çok kez sıkıştırdım ama hep haber beklediğini söyledi. Bu süre içerisinde Deniz ve abim evlenmişti. Deniz artık yengemdi ve ben artık bu evlilik meselesinin uzamasını istemiyordum. Eğer amcamlar olumsuz bir cevap verirse bir yolunu bulup onları ikna etmeliydim. Ve bu yol da Aslı'dan geçiyordu...