DİLA
“Yeter!” diye haykırdım. “Kendinize gelin Nermin Hanım. Benimle böyle konuşmaya hakkınız yok!”
Nermin Hanım’ın gözleri büyüdü. Öfkeden yüzü pancara dönüştü sanki. “Hem terbiyesiz hem hadsiz! Anlaşılan oğlum sana çok yüz vermiş. Kendini bir şey sanmışsın.”
“Nermin Hanım…” dedim dişlerimin arasından hala saygımı bozmamaya çalışarak. “Ailem hakkında tek bir söz daha ederseniz-”
“Ne olur kızım?” dedi. “Ne yaparsın? Beni de küçük görüp bu evden de mi kovarsın? Zamanında oğlunu istemedim şimdi anası da mı gitsin dersin? Dene bakalım gücün yetiyor mu!”
Sarp’ın gözleri alev alevdi. “Yeter!” diye bağırdı. Öfkeyle Asya’ya döndü.
“Sen ne cüretle yaparsın böyle bir şeyi?”
“Ben ne yaptım ki?” dedi sahte bir masumiyetle. “Ben sadece Nermin Hanım’ın halini hatrını sormak için aradım. Sen
